Talrijke studies toonden een duizelingwekkende toename van de prevalentie en frequentie van online kindermisbruikbeelden. Dit wordt gefaciliteerd door het gemak, de verbondenheid en de snelheid van het internet. Omgaan met plegers van kindermisbruikbeelden vormt een uitdaging, aangezien het een heterogene groep is met duidelijke verschillen tussen dadercategorieën. Het artikel van Rogers en collega’s bespreekt de behoefte aan een hybride model van risicotaxatie instrumenten en digitale forensische artefacten om een beter zicht te krijgen in het risico dat deze groep vormt.

 

Zoals eerder vermeld betreft het een heterogene groep, die door de literatuur in drie subcategorieën wordt verdeeld: onlineplegers van kindermisbruikbeelden, hands-on plegers en mixed plegers. Ze verschillen onderling op verschillende factoren, zoals motivatie, bereidheid om risico’s te nemen, etc. Verder toonde onderzoek aan dat deze categorieën ook verschillen in het risico op recidive. Wanneer een misdrijf wordt gepleegd, is het belangrijk voor de samenleving om het risico op herval in kaart te brengen. Echter bieden de traditionele risicotaxaties voor zedenplegers geen soelaas voor deze specifieke groep. Bijgevolg is het noodzakelijk dat men specifieke risicotaxatie-instrumenten ontwikkeld voor dit soort plegers. Hierdoor zijn instrumenten, die de focus leggen op online seksuele feiten tot stand gekomen. Denk bijvoorbeeld aan CPORT, CASIC, KIRAT-2 en COPINE. Ondanks de beschikbaarheid van deze instrumenten, blijft het moeilijk om een risico accuraat in te schatten. Daarnaast is het belangrijk om de risicofactoren te identificeren die verband houden met dergelijke online gedrag. Verschillende studies vonden risicofactoren zoals seksuele deviantie, antisociaal gedrag, de inhoud en hoeveelheid van het materiaal, eerdere veroordelingen, etc. Factoren zoals de inhoud en hoeveelheid worden ook wel digitale forensische artefacten genoemd. De forensische diensten generen dit materieel met behulp van digitale forensische technieken. Zodoende, helpt de combinatie van de eerder opgesomde instrumenten en de digitale artefacten om een meer nauwkeurige uitspraak te doen over het risico op herval.

 

Het antwoord op de vraag hoe we een meer nauwkeurig oordeel kunnen vellen over het risico op herval bij online plegers van kindermisbruikbeelden, is volgens de onderzoekers een hybride model. Bovendien is het ook een fundamentele vraag wat betreft behandeling, straftoemeting en strafuitvoering. De combinatie van de beoordelingsinstrumenten en kwantificeerbare resultaten, die afkomstig zijn uit het forensisch onderzoek helpen om factoren te identificeren die de pleger correct classificeert (zie supra), risico op recidive of verdere ontwikkeling tot andere misdrijven. Het is belangrijk om de methoden complementair te gebruiken om een nauwkeurig beeld te krijgen. Tot slot, is het noodzakelijk om mee te geven dat deze aanpak geen extra werklast bezorgt. Het digitale forensisch onderzoek gebeurt namelijk standaard bij huiszoekingen.